Bezpieczne korzystanie z parku linowego




    Aby bezpiecznie przejść park linowy musimy najpierw zapoznać się z regulaminem parku. Powinny w nim być zawarte zasady bezpieczeństwa stosowane w tym parku. Warto poświęcić chwilę na zapoznanie się z tym dość nudnym punktem programu. Nawet jeśli byliśmy już w kilku parkach, może okazać się, że akurat w tym miejscu zasady zabawy są inne. W większości parków, przed wejściem na trasy, trzeba potwierdzić podpisem że: zapoznaliśmy się z regulaminem, nie jesteśmy pod wpływem środków odurzających, oraz że nasz stan zdrowia pozwala na korzystanie z parku linowego. Następnie zostaniemy wyposażeni w sprzęt asekuracyjny i przeszkoleni. Po takim wstępie, za zgodą pracowników parku, można wejść na przeszkody.

KTO MOŻE KORZYSTAĆ Z PARKU LINOWEGO?

    Może korzystać prawie każdy, wiek nie ma tu żadnego znaczenia, bardziej sprawność i wzrost. Dla osób niskich i dzieci, ze względu na sposób asekuracji, trasy budowane są osobno. Przy torach linowych najczęściej stosuje się zasadę samodzielnej asekuracji. W takim przypadku osoby, które ze względu na zbyt młody wiek lub jakieś schorzenia nie są w stanie samodzielnie się przepinać, muszą mieć ciągłą pomoc instruktora lub opiekuna. Osoby niepełnoletnie aby mogły skorzystać z atrakcji parku muszą przynieść podpisaną przez rodziców lub opiekunów zgodę na uczestnictwo w takiej zabawie. Osoby cierpiące na choroby, przy których niewskazany jest wysiłek fizyczny powinny przed skorzystaniem z tras parku skonsultować to z lekarzem.

SPRZĘT

    W parkach linowych funkcjonują wprawdzie różnego rodzaju systemy asekuracji, jednak wszystkie wywodzą się z zasad bezpieczeństwa stosowanych w alpinizmie. Podstawowym sprzętem, który gwarantuje nam bezpieczeństwo jest uprząż połączona z liną asekuracyjną za pomocą specjalnych łączników – karabinków zamocowanych na lonżach. Nie ma znaczenia jaki jest kształt czy też model uprzęży, czy jest to uprząż biodrowa czy też uprząż pełna. Ważnym jest, aby była dobrze dopasowana, żeby nie mogła się samoczynnie z nas zsunąć. Dlatego nigdy, bez wiedzy instruktora, nie należy jej rozpinać i regulować. Do uprzęży dołączone są tak zwane lonże, czyli linki lub taśmy łączące uprząż z karabinkami. Karabinki powinny mieć łatwy w obsłudze system blokady zamka. Najczęściej wykonane są ze specjalnego stopu aluminium ale używa się też stalowych. Dodatkowym elementem jest bloczek zjazdowy. Sposób jego stosowania zależny jest od używanego w parku systemu asekuracji. Oprócz tego zestawu powinniśmy dostać jeszcze kask, który chroni naszą głowę przed skutkami uderzenia w przypadku poślizgnięcia się lub upadku na przeszkodach (w niektórych krajach nie stosuje się kasków asekuracyjnych).
    Osobną sprawą jest ochrona rąk. Park linowy powinien być tak wykonany, aby zminimalizować ryzyko obtarć i skaleczeń. Nasze ręce mają kontakt z elementami drewnianymi, metalowymi, z linami wykonanymi z tworzyw sztucznych, rzadziej z konopii, oraz z linami stalowymi, które powinny być gładkie, a zakończenia zabezpieczone, bez żadnych wystających drutów. Używając więc rąk do przytrzymania się, a często też do utrzymania całego ciężaru naszego ciała dotykamy przedmiotów gładkich, jednakże dla delikatnych rąk może to okazać się zbyt forsowne, dlatego warto pomyśleć o rękawiczkach ochronnych. Warto zatem zorientować się przed wizytą w parku linowym czy na wyposażeniu są rękawiczki i na jakich warunkach są udostępniane.
    Ciekawostką jest to, że wbrew powszechnemu przekonaniu bardziej zagrażają naszej skórze liny z tworzywa sztucznego, a nie stalowe. Ponieważ przy przesuwaniu ręki po takiej linie łatwiej możemy się obetrzeć niż na linie stalowej.

SZKOLENIE

    Celem szkolenia jest nauczenie klientów parku posługiwania się sprzętem zabezpieczającym przed upadkiem z wysokości. Powinniśmy więc zostać poinformowani o nazewnictwie sprzętu, o zasadach używania, oraz o wszystkich możliwych sposobach asekuracji wykorzystanych w parku linowym. Następnie na trasie szkoleniowej dostępnej z ziemi lub na niedużej wysokości instruktor powinien zademonstrować jak należy używać sprzętu, oraz sprawdzić czy jesteśmy w stanie poradzić sobie z tym sprzętem. Po wejściu na przeszkody instruktor powinien obserwować nas na odcinku pierwszych pięciu przeszkód lub przepięć czy nie popełniamy jakiegoś błędu.

ASEKURACJA

    Jest to dość rozległy temat ze względu na różnorodność zabezpieczeń przed upadkiem z wysokości.
Możemy podzielić tory przeszkód w parkach linowych na kilka kategorii:

  • Niewymagające zabezpieczeń – do 1 m wysokości mierzonej od ziemi do stóp osoby będącej na przeszkodzie,
  • Asekuracją własna – musimy samodzielnie lub czasem pod nadzorem instruktora przepinać karabinki, które łączą nas z liną asekuracyjną.
    Taka asekuracja to indywidualny system bezpieczeństwa kategorii A lub B.
  • Asekuracja za pomocą blokowanych naprzemiennie karabinków – musimy samodzielnie przepinać karabinki, które łączą nas z liną asekuracyjną, lecz nie ma możliwości, lub jest ograniczona możliwość otwarcia dwóch karabinków jednocześnie. Wewnątrz lonży jest cięgno stalowe, które blokuje 
    Taka asekuracja to indywidualny system bezpieczeństwa kategorii C lub D.
  • Asekuracja ciągła – niewymagającą przepinania zabezpieczeń w trakcie przebywania na wysokości. Urządzenie łączące trzeba przekładać, bez wypinania, przez mocowania liny, lub urządzenie samoczynnie przejeżdża przez mocowania. Zaletą takiego systemu jest brak możliwości odpięcia się od liny asekuracyjnej bez narzędzia, które ma przy sobie instruktor.
    Taka asekuracja to indywidualny system bezpieczeństwa kategorii E,

    Podstawową zasadą przy asekuracji własnej jest konieczność samodzielnego dbania o własne bezpieczeństwo. Polega to na samodzielnym przepinaniu karabinków pomiędzy kolejnymi elementami asekuracji. Najważniejsze jest to aby nigdy nie doprowadzić do sytuacji, w której pozostajemy na wysokości nie wpięci choć jednym punktem do oznaczonych elementów asekuracyjnych. Osoby, które ze względów fizycznych lub psychicznych nie są w stanie sprostać takim wymaganiom, powinny przechodzić trasy pod opieką instruktora, lub nie korzystać z torów linowych.

Asekuracja w pionie

    Przy przemieszczaniu się po ćwiczeniach pionowych takich jak ścianki wspinaczkowe, drabiny, siatki, słupy, itp. najczęściej używa się trzech sposobów asekuracji:

  1. Asekuracja liną (na wędkę) – instruktor za pomocą liny i przyrządu asekuracyjnego zabezpiecza nas przed upadkiem. Lina jest zamocowana na szczycie przeszkody, tak więc w każdej chwili gdy się zmęczymy możemy na niej zawisnąć, a gdy już nie mamy sił możemy zostać opuszczeni na dół.

    Zasady bezpieczeństwa:
    • mocowanie liny asekuracyjnej do uprzęży musi być wykonane zawsze przez instruktora parku lub pod jego nadzorem;
    • nie wolno zacząć pokonywać przeszkody bez wyraźnego polecenia instruktora;
    • jeśli nie jest to pojedyncza przeszkoda, a tor kontynuuje się, po zdobyciu przeszkody należy najpierw przypiąć się lonżami do oznaczonych punktów asekuracyjnych, a dopiero po tej czynności wypiąć linę asekuracyjną z uprzęży;
    • zawsze należy stosować się do poleceń obsługi.

    Ten typ asekuracji najczęściej spotkamy przy ściankach wspinaczkowych, oraz przy innych samodzielnych ćwiczeniach pionowych

  2. Asekuracja za pomocą przyrządu samohamownego – jest to urządzenie wyposażone w samozwijalną, zakończoną karabinkiem linkę stalową (rzadziej linkę lub taśmę z tworzywa sztucznego), oraz w mimośrodowy układ hamujący. Przy zwiększonej prędkości obrotowej bębna następuje samoczynne zahamowanie linki. Czyli jeśli coś spowoduje nasze odpadnięcie to automatycznie, w bardzo krótkim czasie, zawiśniemy na lince.

    Zasady bezpieczeństwa:
    • należy wpiąć karabinek urządzenia do punktu centralnego uprzęży. Często aby to wykonać należy ściągnąć za pomocą cienkiej linki karabinek na dół. Sposób wpięcia powinien być pokazany na szkoleniu lub instruktor może nam wpinać asekurację na początku trasy. Zawsze należy skontrolować czy dobrze jesteśmy wpięci i czy karabinek jest zamknięty i zabezpieczony. Dobrze jest dla naszego bezpieczeństwa jeśli dodatkowo wepniemy do karabinka urządzenia samohamownego przynajmniej jeden karabinek połączony lonżą z naszą uprzężą. W ten sposób zmniejszymy ryzyko jakie występuje przy częstym błędzie, który popełniają klienci - po wspięciu się na górę wypinają karabinek urządzenia samohamownego przed wpięciem się do asekuracji poziomej, czyli pozostają przez chwilę bez żadnego zabezpieczenia;
    • jeśli nie jest to pojedyncza przeszkoda, a tor kontynuuje się, po zdobyciu przeszkody należy najpierw przypiąć się lonżami do oznaczonych punktów asekuracyjnych, a dopiero po tej czynności wypiąć karabinek urządzenia z uprzęży;
    • zawsze należy stosować się do poleceń obsługi.

    Ten typ asekuracji najczęściej spotkamy przy wejściach na tory linowe takich jak drabiny, siatki, pale, łatwe ścianki wspinaczkowe.

  3. Asekuracja za pomocą pętli – polega na przepinaniu lonży w miarę podchodzenia do kolejnych pętli.

    Zasady bezpieczeństwa:
    • należy pamiętać aby zawsze być wpiętym choć jednym punktem do pętli asekuracyjnych;
    • bardzo ważne jest aby nie doprowadzać do sytuacji, w której karabinki lonży są wpięte do pętli poniżej mocowania tych lonży do uprzęży w punkcie centralnym.

    Ten typ asekuracji najczęściej stosowany jest na łatwych i krótkich podejściach po drabinach, ściankach, itp.

Asekuracja w poziomie

    Aby zapewnić asekurację na przeszkodach poziomych lub z niedużym spadkiem tor przeszkód wyposażony jest w stalową linę asekuracyjną (w niektórych parkach zwaną liną życia, z ang lifeline) rozciągniętą na stałej wysokości wzdłuż przeszkody. Dodatkowo aby ułatwić przemieszczanie się pomiędzy przeszkodami, gdy stoimy na podeście, mamy do dyspozycji stalową pętlę asekuracyjną łączącą liny asekuracyjne. W niektórych przypadkach możemy się spotkać z innymi technikami asekuracji, zawsze jednak wszystkie punkty, w które mamy się wpiąć, powinny być oznaczone jednakowym kolorem żeby nie było wątpliwości w co należy wpiąć lonże.

    W parkach linowych funkcjonują różne systemy asekuracji. Oczywiście wszystkie zapewniają użytkownikom bezpieczeństwo pod warunkiem stosowania jednego z rozwiązań na całym parku. Różnią się wysokością liny asekuracyjnej i sposobem wpięcia lonży.

Wspólne zasady bezpieczeństwa:
  • należy zdeponować u obsługi parku lub odpowiednio zabezpieczyć wszystkie przedmioty, które mogłyby nam wypaść. Mogą one stanowić zagrożenie dla osób znajdujących się pod nami;
  • na trasach linowych zawsze należy być przypiętym choć jednym punktem do systemu asekuracyjnego;
  • ilość osób, które mogą znajdować się na podestach powinna być opisane w regulaminie parku, zwykle są to dwie osoby;
  • na przeszkodzie znajdować się może jedna osoba. Wyjątkiem jest sytuacja, w której druga osoba pomaga przejść trasę, np. rodzic z małym dzieckiem;
  • kategorycznie zabrania się zjeżdżania tyrolkami i innymi zjazdami po pochyłej linie (zjazd na trapezie, deskorolka, surfer) jeśli nie jesteśmy pewni czy poprzedni uczestnik zabawy opuścił zjazd;
  • zabrania się łapania lin stalowych w czasie zjazdu tyrolkami i innymi zjazdami po pochyłej linie (zjazd na trapezie, deskorolka, surfer);
  • w czasie pokonywania przeszkód, w których użyte są bloczki zjazdowe (tyrolka, trapez, surfer, itp.) należy zabezpieczyć włosy oraz części garderoby, które mogłyby zostać wciągnięte w bloczek;
  • pod koniec zjazdów staramy się przyjąć postawę amortyzującą ewentualne uderzenie w element wyłapujący (materac, siatka, podbieg) nie należy przesztywniać stawów, wyciągać do tyłu rąk, itp.;
  • jeśli z jakichś względów pragniemy opuścić trasę parku linowego należy wezwać obsługę, instruktor parku linowego bezpiecznie opuści nas liną na ziemię;
  1. System krótkich lonży (system bezpieczeństwa kategorii A lub B). 

        Ten system przywędrował do nas z Francji. Wyróżnia się tym, że mamy zawsze w zasięgu ręki pomocną linę asekuracyjną, która jednak może czasem, zwłaszcza osobom wyższym przeszkadzać w pokonywaniu przeszkody. W skład zestawu poza kaskiem i uprzężą wchodzi podwójna lonża wykonana z taśmy (oba jej ramiona zakończone są karabinkami), oraz dodatkowa lonża, krótsza od pozostałych, zakończona karabinkiem z zamontowanym na stałe bloczkiem zjazdowym (jest też wersja z bloczkiem niezależnym, w który trzeba wpinać karabinek). Bloczek służy do pokonywania trawersów tyrolskich oraz zjazdów tyrolskich.

    Zasady bezpieczeństwa:

    • należy pamiętać aby zawsze być wpiętym choć jednym karabinkiem lonży do liny asekuracyjnej, pętli, lub innego oznaczonego punktu;
    • wpinamy karabinki lonży do liny asekuracyjnej zamkami w przeciwne strony;
    • w czasie pokonywania przeszkody zawsze mamy wpięte 2 karabinki w linę asekuracyjną, pętlę lub inny oznaczony punkt;
    • po dojściu na podest przepinamy najpierw karabinek jednego ramienia lonży na oznaczoną kolorem pętlę asekuracyjną, a następnie drugi, tak aby zamki karabinków były ustawione w przeciwną stronę;
    • jeśli na podeście zachodzi konieczność ponownego przepięcia się, zawsze przepinamy lonże pojedynczo;
    • przed wejściem na kolejną przeszkodę upewniamy się, że nie ma już na niej innego uczestnika, a potem kolejno przepinamy karabinki lonży stosując analogicznie powyższe zasady, dbamy przy tym aby lonże nie były poskręcane albo zaplątane w jakieś elementy toru linowego;
    • możemy spotkać ćwiczenia, w których występują 2 liny asekuracyjne obie oznaczone. Należy wtedy wpiąć jedną końcówkę lonża w linę prawą, a drugą w linę lewą;
    • jeśli mamy do pokonania zjazd tyrolski, lub trawers tyrolski zawsze na takiej linie powinno być oznaczenie wykonane odmiennym kolorem niż przy asekuracji informujące o konieczności użycia bloczka, wpinamy najpierw bloczek zjazdowy, a następnie kolejno przepinamy karabinki lonży, tak aby zamki karabinków były ustawione w przeciwną stronę, pamiętajmy o kolejności: najpierw jedzie bloczek, a za nim ciągnięte są lonże;
    • w czasie zjazdu najlepiej jeśli obiema rękami będziemy trzymać się pojedynczego lonża bloczka, nie wolno łapać się liny stalowej, nie wolno ciągnąć za lonże asekuracyjne z karabinkami, nic się nam nie stanie jeśli będziemy jechać tyłem, jest jednak możliwość sterowania obrotem - trzymając dolną część karabinka bloczka możemy przeciwdziałać obracaniu, nie wolno trzymać rąk u góry bloczka;
    • jeśli po dojechaniu na koniec tyrolki nie udało nam się wejść na podest i zjechaliśmy z powrotem po tyrolce, czekamy aż zjazd ustanie i dopiero wtedy chwytamy linę asekuracyjną i dociągamy się na podest;
    • po wejściu na podest najpierw przepinamy pojedynczo lonże asekuracyjne, a na końcu odpinamy bloczek zjazdowy, kolejność w tym wypadku nie jest tak bardzo istotna dla względów bezpieczeństwa;

  2. System długich lonży (system bezpieczeństwa kategorii A lub B).

        Ten system przywędrował do nas z Niemiec. Wyróżnia się tym, że linę asekuracyjną mamy w zasięgu ręki tylko na podeście. Na przeszkodę schodzi się nieco w dół, tak że lina asekuracyjna jest poza naszym zasięgiem. Niekiedy utrudnia nam to pokonanie przeszkody ponieważ przy niektórych ćwiczeniach pozostaje nam do zachowania równowagi trzymanie się lonży. W skład zestawu poza kaskiem i uprzężą wchodzi podwójna lonża wykonana najczęściej z liny rzadziej z taśmy (oba jej ramiona zakończone są karabinkami), oraz dodatkowa lonża zakończona karabinkiem z zamontowanym na stałe bloczkiem zjazdowym (jest też wersja z bloczkiem niezależnym, w który trzeba wpinać karabinek). Bloczek służy do pokonywania trawersów tyrolskich oraz zjazdów tyrolskich.

    Zasady bezpieczeństwa:

    • należy pamiętać aby zawsze być wpiętym choć jednym karabinkiem lonży do liny asekuracyjnej, pętli, lub innego oznaczonego punktu;
    • wpinamy karabinki lonży do liny asekuracyjnej zamkami w przeciwne strony;
    • w czasie pokonywania przeszkody zawsze mamy wpięte 2 karabinki w linę asekuracyjną, pętlę lub inny oznaczony punkt;
    • po dojściu na podest przepinamy najpierw karabinek jednego ramienia lonży  na oznaczoną kolorem pętlę asekuracyjną, a następnie drugi, tak aby zamki karabinków były ustawione w przeciwną stronę;
    • jeśli na podeście zachodzi konieczność ponownego przepięcia się zawsze przepinamy lonże pojedynczo;
    • przed wejściem na kolejną przeszkodę upewniamy się, że nie ma na niej już innego uczestnika, a potem kolejno przepinamy karabinki lonży stosując analogicznie powyższe zasady, dbamy przy tym aby lonże nie były poskręcane albo zaplątane w jakieś elementy toru linowego;
    • jeśli mamy do pokonania zjazd tyrolski lub trawers tyrolski zawsze na takiej linie powinno być oznaczenie, wykonane odmiennym kolorem niż przy asekuracji, informujące o konieczności użycia bloczka, wpinamy najpierw bloczek zjazdowy, a następnie kolejno przepinamy karabinki lonży,  tak aby zamki karabinków były ustawione w przeciwną stronę, pamiętajmy o kolejności: najpierw jedzie bloczek a za nim ciągnięte są lonże;
    • w czasie zjazdu najlepiej jeśli obiema rękami będziemy trzymać się pojedynczego lonża bloczka, nie wolno łapać się liny stalowej, nie wolno ciągnąć za lonże asekuracyjne, nic się nam nie stanie jeśli będziemy jechać tyłem;
    • jeśli po dojechaniu na koniec tyrolki nie udało nam się wejść na podest i zjechaliśmy z powrotem po tyrolce, wzywamy obsługę, aby pomogła nam dostać się na podest
    • po wejściu na podest najpierw przepinamy pojedynczo lonże asekuracyjne a na końcu odpinamy bloczek zjazdowy, kolejność w tym wypadku nie jest tak bardzo istotna dla względów bezpieczeństwa;

  3. System długich lonży z bloczkiem (system bezpieczeństwa kategorii A lub B).

        Ten system przywędrował do nas z Czech. Wyróżnia się tym, że linę asekuracyjną mamy w zasięgu ręki tylko na podeście. Na przeszkodę schodzi się nieco w dół, tak że lina asekuracyjna jest poza naszym zasięgiem. Jest to system zbliżony do niemieckiego, różni się tym, że nie wpinamy karabinków lonży bezpośrednio do liny tylko oba lonże wpinamy do bloczka, który przemieszcza się po linie asekuracyjnej. W związku z tym zawsze możemy opierać się na lonżach bez szkody dla karabinków, a jeśli się zmęczymy możemy przeciągnąć się na następną przeszkodę. Niestety raczej trudno jest chwilowo odpocząć w trakcie pokonywania przeszkody bo po odpadnięciu z reguły gdzieś nas ten bloczek przewiezie. Czasem na środek przeszkody, czasem na koniec, a czasem na początek. W skład zestawu poza kaskiem i uprzężą wchodzą dwa lonże wykonane z liny (oba zakończone są karabinkami), oraz dodatkowo bloczek zamocowany do uprzęży dodatkową linką służącą tylko po to aby nam nie spadł na ziemię.

    Zasady bezpieczeństwa:

    • należy pamiętać aby zawsze być wpiętym choć jednym karabinkiem lonży do bloczka na linie asekuracyjnej, do pętli, lub innego oznaczonego punktu;
    • wpinamy karabinki lonży do bloczka na linie asekuracyjnej zamkami w przeciwne strony;
    • w czasie pokonywania przeszkody zawsze mamy wpięte 2 karabinki w bloczek na linie asekuracyjnej, lub inny oznaczony punkt;
    • po dojściu na podest przepinamy najpierw jeden karabinek lonży na oznaczoną kolorem pętlę asekuracyjną, a następnie drugi, tak aby zamki karabinków były ustawione w przeciwną stronę;
    • jeśli na podeście zachodzi konieczność ponownego przepięcia się zawsze przepinamy karabinki lonży pojedynczo;
    • przed wejściem na kolejną przeszkodę upewniamy się, że nie ma na niej już innego uczestnika, a potem kolejno wpinamy karabinki lonży do bloczka stosując analogicznie powyższe zasady, dbamy przy tym aby lonże oraz linka przytrzymująca bloczek nie były poskręcane, albo zaplątane w jakieś elementy toru linowego;
    • jeśli mamy do pokonania zjazd tyrolski lub trawers tyrolski stosujemy tą samą zasadę asekuracji jak przy innych przeszkodach;
    • w czasie zjazdu najlepiej jeśli obiema rękami będziemy trzymać się lonży, nie wolno łapać się liny stalowej, nic się nam nie stanie jeśli będziemy jechać tyłem;
    • jeśli po dojechaniu na koniec tyrolki nie udało nam się wejść na podest i zjechaliśmy z powrotem po tyrolce, wzywamy obsługę, aby pomogła nam dostać się na podest
    • jeśli na końcu tyrolki rozpięta jest siatka należy jej się złapać a następnie przejść na drugą stronę i dociągnąć się do podestu za pomocą znajdującej się tam liny;
    • po wejściu na podest przepinamy najpierw jeden karabinek lonży na oznaczoną kolorem pętlę asekuracyjną, a następnie drugi, tak aby zamki karabinków były ustawione w przeciwną stronę.
    • Przepinając lonże, należy zawsze pierwszą wypiąć lonże nie połączoną z bloczkiem.

Asekuracja nietypowa

    Niektóre przeszkody wymagają zupełnie odmiennego sposobu asekuracji. Podczas szkolenia powinniśmy zostać zapoznani z nietypowymi sytuacjami występującymi w parku linowym.
Najczęściej spotykane przeszkody z odmienną asekuracją:

  • Skok Tarzana.
    Niekiedy przy długich skokach zamiast stalowej liny asekuracyjnej z góry zwisa poliamidowa lina alpinistyczna z jednym lub dwoma uchami oznaczonymi kolorem takim jaki jest zastosowany w ciągu asekuracyjnym (najczęściej musimy dociągnąć na podest zarówno linę asekuracyjną jak też i grubą linę na której wykonujemy skok). Należy kolejno przepiąć karabinki lonży do tych uch, a po skoku pojedynczo przepiąć na następną linę lub pętlę asekuracyjną oznaczoną kolorem.
  • Zjazd na trapezie, zjazd deskorolką lub surferem lub innym przedmiotem zmontowanym na bloczkach.
    Tego typu elementy często są wyposażone w punkty asekuracyjne. W zależności od sposobu wykonania musimy urządzenie przyciągnąć do nas za pomocą dodatkowej linki (należy uważać aby się nie splątała albo zahaczyła), albo przeciwwaga samoczynnie cofa urządzenie na podest startowy. Jeśli już mamy urządzenie w zasięgu ręki przepinamy pojedynczo karabinki lonży do oznaczonych odpowiednim kolorem punktów. Mogą to być pętle, karabinki, przyspawane do konstrukcji kolucha. Po pokonaniu przeszkody i przepinamy karabinki lonży pojedynczo do następnego oznaczonego elementu asekuracyjnego.
  • Przeszkody ukośne.
    Na takich przeszkodach możemy spotkać albo dodatkowe urządzenia samohamowne, do których należy się dopiąć albo elementy powstrzymujące ewentualne zsuwanie się po pochyłości.
  • Siatki zabezpieczające.
    Buduje się czasem tory przeszkód przeznaczone dla małych dzieci gdzie nie ma lin asekuracyjnych więc nie stosuje się też sprzętu alpinistycznego. Przeszkoda zabezpieczona jest siatką, a podest musi być wyposażony w poręcze. Aby nie stresować dzieci wysokością, tory takie montowane są na niedużej wysokości.

Podsumowanie

    Zakładając że korzystając z torów linowych będziemy się stosować do zasad bezpieczeństwa obowiązujących w danym parku, można śmiało powiedzieć, że parki linowe są najbezpieczniejszą formą uprawiania rekreacji ruchowej zbliżonej do alpinizmu. Jak w każdej dziedzinie życia nie można jednak wykluczyć możliwości skaleczenia lub wypadku. Wchodząc na park linowy należy mieć tego świadomość.

 

POWRÓT

© 2009 parklinowy.eu; Projekt i realizacja: maszyna.pl Kraków